31 december 2015
Nee, we gaan niet uitgebreid terug- en vooruitblikken, want ik wil zo nog tijd hebben voor een traininkje 😉 Er wordt hard gewerkt in de dojo op het moment, zowel voor kyu- als voor danexamens. En niet alleen door de mensen die de examens willen afleggen! Voor een kyu-examen heb je een partner en een bunkaiteam nodig, maar voor een tweepersoons danexamen blijk je maar liefst twaalf partners met een gekleurde band nodig te hebben om zo veel mogelijk bunkais etc. in te kunnen studeren. Reken maar dat karate een teamsport is 🙂
Hieronder een flink stuk naar aanleiding van een examenopdracht die
ik kreeg over de bujutsumethoden. Maar eerst Nikki’s verslag van het dojoreisje naar Berlijn in november. Op de pagina met fotoalbums vind je er ook een fotoverslag van, net als van het weekend met Master Gaby in november en de gastles van Esther Vogelpoel sensei.
Ik wens iedereen mizu no kokoro in 2016 en vooral ook veel doodordinair trainingsplezier!
Corinna
Nieuws, filmpjes en links
De danexamens op zaterdag 6 februari worden gevolgd door een workshop op zondag, waarbij we ervan profiteren dat Ute sensei nu ook eens in Nederland is. De workshop is open voor vrouwen uit alle Shuridojo’s, meld je snel aan!
Op 5 en 6 maart 
komt Master Gaby Roloff een workshop Modern Arnis geven in Leiden. De uitnodiging volgt binnenkort. Voor iedereen die Master Gaby nog niet kent: dit wil je niet missen! Op 23 en 24 april komt Lydia Lang sensei in onze dojo lesgeven (open voor i.e.g. alle Shurivrouwen) en kyu-examens afnemen. En tot slot is er een vooraankondiging van de vrouwenvechtkunstweek in Preddöhl van 31 juli tot 5 augustus: we kunnen alvast gaan sparen 🙂
In de titel van dit artikel in Black Belt Magazine wordt George Dillman terecht controversieel genoemd. Het moderne karate heeft niettemin veel aan hem te danken. De Okinawaanse vechtkunst is in de twintigste eeuw in een relatief onschuldige, sportieve discipline veranderd en daarbij ging heel veel kennis verloren, oa over het manipuleren van drukpunten (kyusho-jutsu). Dillman, die intussen op leeftijd is en een bloeiende internationale school heeft, was een van de sleutelfiguren die de afgelopen decennia hebben geprobeerd die kennis te doen herleven en dat heeft zeker tot een belangrijke verdieping van de vechtkunst geleid.
Waarom is hij dan controversieel? Onder andere vanwege het populariseren van kennis die de Okinawaanse meesters juist geheim hielden en vanwege zijn voorliefde voor knockouts. Ik merk daarbij op dat een knockout via drukpunten, die veroorzaakt wordt door ‘neurologische kortsluiting’, iets anders is dan een knockout door een bokser, waarbij de hersenen tegen de schedel dreunen.
Het is dus mede aan Dillman te danken dat we nu weten dat je een gedan barai voor heel andere dingen kunt gebruiken dan het blocken van een trap. Bijvoorbeeld een vingerklem, of een bevrijding, of:
Tot slot nog even een heel ander onderwerp: een zeer nuttige flow drill van de intussen welbekende Master Ken 😀
Winterlehrgang in Berlijn
Na een lange heenreis zijn we ’s avonds laat aangekomen in Berlijn. Niemand van ons kan wachten op de volgende dag.
De workshop op zaterdagochtend begint dan ook gelijk goed: met het aantrekken van onze sparspullen. De dames die al langer met mij trainen zullen wel giechelen bij het denken aan mijn gezicht, maar wacht eerst de rest van het stuk even af.
We begonnen met het heel langzaam opbouwen van het shielden: eerst alleen shielden van een seiken gedan. Vervolgens werd dit stap voor stap opgebouwd naar het shielden tegen een serie aanvallen en het vervolgens geven van een counter.
Dit is mij van die dag ook het meeste bijgebleven, juist omdat sparren niet mijn ding is. Lydia sensei wist het zo op te bouwen dat je stapje voor stapje jezelf meer leert verweren in het sparren. En dan op zo’n manier dat je eigenlijk niet eens echt bezig bent met het sparren zelf.
Na de training 
kwam dan het langverwachte examen van Dunja. Wat een mooi, strak en inspirerend examen was dat om te zien! We zijn zelfs door Dunja getrakteerd op technieken die we niet verwacht hadden! Gefeliciteerd met je mooie nieuwe band!
Zondag gingen we weer aan de slag, met dezelfde langzame opbouw van een paar verschillende oefeningen. 
Dat beviel mij erg goed: zo heb je de kans om alle stappen uitgebreid te bekijken. Eerst bouwden we op naar viertel. Na de eerste ronde viertel werden we door Lydia sensei uitgedaagd om viertel te ondernemen met iemand waar we nog nooit mee getraind hadden. Wat een verschil! Helemaal niet op elkaar ingespeeld. Een hele nieuwe ervaring! Vervolgens gingen we met dezelfde opbouw verder met grab art 5 en daarna multiman, ook weer in stapjes.
Kortom een fantastisch weekend! Wanneer gaan we weer?
Nikki
De bujutsumethoden
In The Pinnacle of Karate, de bijbel van Shuri Ryu, staan zonder enige inleiding of achtergrond op blz. 230-231 elf martial-arts methods (bujutsu methods). In de loop van je karatecarrière kom je ze allemaal tegen in de examenvereisten, te beginnen met moku so en kiai voor blauw en eindigend met mizu no kokoro voor ikkyu, de hoogste bruine band.
De meeste van deze begrippen zijn afkomstig uit het zenboeddhisme en worden ook in andere vechtkunsten gebruikt. Voor mijn volgende examen kreeg ik de opdracht nog eens na te denken over mizu no kokoro en tsuki no kokoro.
Mizu no kokoro
Mizu no kokoro kun je vertalen met ‘een geest als water’. Uit The Pinnacle:
‘Mizu no kokoro (a mind like water) refers to the mental attitude taken when facing an opponent. If the mind is preoccupied, it will not respond. The mind must be calm like the surface of still water. The mind should reflect accurately the image of all things within sight. The opponent’s movement, both psychological and physical, will be immediately and accurately perceived and the response will be both defensive and offensive, adequate and appropriate.’
Net als een aantal andere bujutsumethoden ligt mizu no kokoro heel dicht bij de bujutsumethode mushin (‘geest zonder geest’). Je geest ontdoen van gevoelens en gedachten, zodat je alleen nog maar samenvalt met het hier en nu. Met als gevolg dat je in een gevecht direct en intuïtief kunt reageren en je niet door angst of woede laat leiden. Maar ook als er geen sprake is van een gevecht in de letterlijke zin des woords is het erg prettig als je af en toe even afstand kunt nemen van de dingen waar je je druk om maakt. Eigenlijk zijn de bujutsumethoden dus gewoon sluikreclame voor meditatie 😀
Bij het mediteren speelt de verbeelding een grote rol en zijn beelden—in dit geval een beeld van water—dus een belangrijk hulpmiddel. Op het internet kwam ik dan ook een pagina tegen met visualisaties naar aanleiding van mizu no kokoro. Ze zijn ontwikkeld door Vincent Cooper, een coach en vechtkunstenaar die over mizu no kokoro o.a. het volgende zegt:
‘Water, then, can quickly change from a state of stillness to movement and back to stillness.
It is vital to recognize that “a mind like water” is reactive, NOT passive.
Maintaining your “cool” while your carefully constructed life is collapsing around you is not what this teaching is about, though unfortunately that is sometimes the message taken from it when the phrase mizu no kokoro is translated as “a mind like still water”. This is not about passively accepting whatever fate throws at you. But neither is it about dominating your environment. Rather, it is—simple in theory, very difficult in practice—to react appropriately, from your inner self, to events in your life.’
Mooi gezegd. Maar of het nu over mizu no kokoro tijdens het vechten gaat of in het dagelijks leven, niemand vertelt erbij hoe je het nou moet doen. Het gebruiken van water (in welke vorm dan ook) als visualisatie is het enige handvat dat we hebben en als je rustig zit te mediteren, lukt dat wel. Ik ervaar het zelf als een voelbare ontspanning in mijn hoofd. Het werkt ook steeds sneller als je het vaker doet. Ik ga voor mezelf eens kijken of ik er in de dojo ook iets mee kan door er bij partneroefeningen bewust mee bezig te zijn.
In 2000 is er trouwens in Denemarken een jujutsu-stijl opgericht die Mizu No Kokoro heet.
Tsuki no kokoro
Tsuki no kokoro betekent ‘een geest als de maan’ (inderdaad, behalve ‘stoot’ betekent tsuki ook ‘maan’). The Pinnacle:
‘Tsuki no kokoro (a mind like the moon) refers to the mental attitude taken when facing an opponent. The overall attitude can be described as “relaxed readiness”. The moon shines equally on all things in sight. The mind must be constantly aware of the totality of the opponent’s movement. The consciousness in this state of mind will be immediately aware of any of the opponent’s weaknesses.’
Op het eerste gezicht is er nauwelijks verschil met mizu no kokoro; in beide gevallen gaat het om het ontspannen en intuïtief waarnemen van de tegenstander. Het beeld van de maan boven een nachtelijk landschap is ook heel bruikbaar bij het mediteren—zeker als je bedenkt dat de maan altijd onaangedaan blijft, waar zijn licht ook op schijnt.
Toch is er wel een echt verschil tussen de twee methoden. Water reageert op wat ermee gebeurt: het kabbelt kalm om iets heen, vertoont kringen als er een steen in wordt gegooid, het zwalpt op in de wind of bruist tegen een rots. Mizu no kokoro gaat dus vooral over intuïtief reageren. Bij tsuki no kokoro ligt de nadruk op het onaangedaan waarnemen van alles wat zich voordoet.
Of zoals het wordt verwoord op een interessante site waar karateka Charlie Wildish nadenkt over vechtkunst:
‘But if the mind is quiet, then those unperceivable signals will be detected (mind like the moon) and fed back into an instinctive reflex counter (mind like water), which even the defender is not really aware of how he/she knew what was coming! It just happened automatically and without thought.’
En hoe zit het met tsuki no kokoro in het dagelijks leven? Ik heb daar goede ervaringen mee. Als ik bijvoorbeeld in een drukke stationshal op iemand sta te wachten, is ‘een geest als de maan’ een heel prettige manier om te zorgen dat ik me bewust ben van alles wat er om me heen gebeurt zonder dat ik me druk hoef te maken. Fantastisch, die vechtkunst.
Corinna