Juni 2015
Hoera, het is zomer! Nog een paar trainingen in de zaal en dan mogen we weer lekker naar buiten. We beginnen de zomer weer met het karatekampeerweekend, deze keer met een extra training op vrijdagavond met de lange staf en op zondag 
een gastles van Inge sensei uit Amsterdam.
Hieronder vind je behalve nieuws, links en filmpjes ook een stukje van ondergetekende over karate op vakantie.
Verder staan er twee nieuwe fotoalbums op de site: één van het arnisweekend in Leiden in maart en één van de gastles van Beth Holt sensei in juni.
Train ze deze zomer!
Corinna
Nieuws, filmpjes en links
Na het karatekampeerweekend gaan we de hele zomervakantie door met woensdagtrainingen in de groene dojo in Polderpark Cronesteyn. Het lesrooster en verdere praktische informatie worden binnenkort rondgestuurd. 
Het nieuwe seizoen begint op woensdag 26 augustus met de traditionele strandtraining (plus zwemmen voor de liefhebbers en picknick); daarna trainen we weer twee keer per week in de zaal. Lydia Lang sensei komt een workshop geven en de kyu-examens afnemen in het weekend van 12 en 13 september (alle Shuri’s welkom, uitnodiging volgt nog) en op woensdag 16 september is er een instaples voor alle belangstellende vrouwen en meiden vanaf 14 jaar. Ik voorspel dat het een mooi seizoen wordt met lekker veel energie in de dojo 🙂
Iedereen kent wel het probleem dat je bij een bepaalde partner een techniek niet aan de praat krijgt die toch echt zou moeten werken. Grootmeester Chris Thomas (kyusho jutsu, het werken met drukpunten) biedt een bemoedigend perspectief.
Iets heel anders: een leuk stuk over een dojo in de VS die net als de onze in 1989 is opgericht vanuit feministische hoek. Interessant om te zien wat de overeenkomsten en verschillen zijn.
De kraanvogel is een van de dieren van Shuri Ryu die op het eerste gezicht niet zo krijgshaftig lijken als bijvoorbeeld de tijger, maar schijn bedriegt… In dit filmpje kun je mooi zien hoe dat bij echte kraanvogels werkt. Als je het goed doet, hoef je helemaal niet te vechten 😉
En dan tot slot nog een video van een van mijn favoriete internetsenseis, Master Ken. Ik zeg verder niks 🙂
The Pathless Path
Een karateka in de Schotse bergen
Eigenlijk is dit een reactie op het nieuwsbriefstuk van Angelique van alweer twee jaar geleden, over karate tijdens haar wereldreis. Zelf ben ik dol op vakanties waar je gewoon letterlijk karate kunt trainen (in augustus mogen we weer!), 
maar bij het soort vakanties waar ik verder nog aan doe (wandelen en kamperen) kan ook aardig wat karate komen kijken. Deze keer was ik in de Cairngorms, een prachtig berggebied in de Schotse Hooglanden dat berucht is om zijn, eh, nogal wisselvallige weer en subarctische klimaat.
Sommige paden zijn natuurlijk best goed begaanbaar en duidelijk gemarkeerd. Sommige ook niet en dan moet je het maar uitzoeken: je weet ongeveer waar je heen wilt en daar ligt dan een moeras voor, of een veld vol enkel- tot heuphoge keien, of het is egaal bedekt met dwergstruikjes zodat je niet ziet waar je je voet zet. Zeker als je dat combineert met een rugzak van vijftien kilo of meer kun je gelijk merken of je been- en buikspieren in orde zijn en vooral je kernstabiliteit (memo to self: mag nog wel wat beter).
Heel hoge bergen heb je niet in de Cairngorms en ik schat dat we niet boven de 1200 meter zijn geweest (wel overal sneeuwvelden trouwens, in juni — dat heb je met een subarctisch klimaat). Dat neemt niet weg dat er knap steile hellingen zijn en die kun je dan ook weer naar hartelust combineren met rugzakken, grote keien en sneeuwvelden. Dan komt je karatetraining goed van pas: goed blijven ademhalen, vooral als het lastig wordt (‘in door je neus, uit door je mond!’ hoorde ik de sensei in mijn hoofd roepen).
Dus fysieke uitdaging: check. Maar het is natuurlijk pas echt karate als er ook een mentale uitdaging in zit. Check. Als je hoogtevrees hebt en balans en coördinatie eigenlijk niet je sterkste kant zijn, dan zijn steile afdalingen, glibberige rotsblokken en brede bergbeken met her en der een stepping stone behoorlijk afzien. 
Zie ook onder ‘ontspannen en loslaten’. Gelukkig zijn er twee stoere vrouwen in mijn leven die veel handiger en avontuurlijker zijn dan ik en één daarvan was erbij, dus dat scheelt. Bij karate hoef je tenslotte ook niet alles in je eentje te doen.
Ik ontdekte trouwens jaren geleden al dat er een bujutsuprincipe is dat echt helemaal van toepassing is op het oversteken van bergbeken door van de ene kei op de andere te stappen: kime, oftewel focus. En vooral niet nadenken 🙂 En als je het echt niet ziet zitten, dan kun je altijd nog je broekspijpen oprollen en blootsvoets door de beek waden. Heerlijk. Hebben we daar al een bujutsuprincipe voor?
Kortom, het was een fantastische vakantie. En dan ga ik nu weer trainen voor de mooiste kata ooit 😉
Corinna