Oktober 2016
Harmonieus sparren in de gastles van Beth sensei op het KKW
Bij Daidokan loopt de zomer van het karatekampeerweekend (de links in dit stukje gaan naar fotoalbums) tot aan de strandtraining. Tussendoor wordt er dan lekker in de buitenlucht getraind en gaat er een groepje bofferds naar Duitsland voor een intensieve trainingsweek. Dat klinkt allemaal heel serieus, maar er komt uiteraard ook veel gezelligheid bij kijken in de sfeer van picknicken, zwemmen, borrelen bij het kampvuur enz. enz. En tijdens het KKW werden de vogelliefhebbers soms behoorlijk afgeleid door de ijsvogels die steeds langsvlogen…
Intussen is het trainingsseizoen flink op stoom, met nieuwe dojoleden en al, en is Lydia Lang sensei net een weekend hier geweest om les te geven en de examenjury voor te zitten. Een fotoalbum volgt binnenkort, met plaatjes van een stevig blauwebandexamen en lekkere trainingen vol trappen, diervormen, sparring en creatieve oefeningen 🙂
In deze nieuwsbrief vind je zoals altijd wat aankondigingen, filmpjes en links. Leontines stukje over haar ervaringen met de voor haar gloednieuwe vechtkunst is leuke lectuur, ook als je al jaaaren traint.
Veel lees-, kijk- en trainingsplezier,
Corinna
Nieuws, filmpjes en links
Je kunt je nog aanmelden voor de workshop Modern Arnis die Master Gaby Roloff op 12 en 13 november in Leiden komt geven (zie de pagina over Modern Arnis voor meer informatie en het aanmeldingsformulier). Verder reizen er in november weer Leidenaars af naar Duitsland en daar kun je je zeker nog bij aansluiten: 4-6 november is er een trainingsweekend voor mensen met en zonder handicap in Preddöhl, 26-27 november de Winterlehrgang in Berlijn.
Vrouwendojo’s zijn een zeldzaamheid. Des te leuker om wat te lezen over de ervaringen van onze collega’s, bijvoorbeeld de Feminist Karate Union in Seattle (Shito Ryu).
Ogenschijnlijk heel anders is het verhaal van deze veel jongere vrouwendojo in Amman. Let op het Marilyn Monroe-citaat op de muur 🙂
De Filippijnse stokvechtkunst wordt ook wel kali genoemd. Deze ‘Ted Talk’ gaat over de voordelen van stokvechten (en drummen) voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid. Die oefeningen zien er bekend uit en zo te zien is dit trouwens een mannendojo 😉
En dan nog even een praktische tip voor je weet maar nooit:
Body-mind-spirit: ervaringen van een wittebander
‘Wow, karate, dan blijf ik maar een beetje uit je buurt!’ Die reactie hoor ik nu vaak als ik vertel dat ik sinds februari op karate zit. Erg grappig vind ik dat, want ik hoorde tot die tijd eigenlijk alleen maar dat ik er zo lief uitzie. De reden dat ik op karate ben gegaan is dat ik een sport wil waarbij ik af en toe flink kan knallen en waar ik fysiek weerbaarder van word. Na mijn eerste proefles wist ik dat ik dan goed zit bij karate. De eerste keren kwam ik doodmoe thuis: Japanse termen, allemaal verschillende technieken, nieuwe mensen, het was erg veel nieuwe informatie. Nu begin ik langzaam dingen te herkennen en kan ik al iets meer plaatsen.
Het leuke vind ik dat iedereen voor zichzelf traint, maar dat wel heel vaak samen met anderen doet. We werken echt als een groep met leuke en diverse vrouwen van allerlei leeftijden. De onderlinge sfeer vind ik erg prettig. Een techniek vraagt de juiste houding, beweging en aandacht en daarin oefenen we in de lessen. Het is een training om mijn lijf en hoofd met elkaar samen te laten werken.
Het lastige vind ik dat ik meteen meer wil, en dat ik de volgende band (een gele) wil hebben. Daar moet ik examen voor gaan doen, waar ik dan eigenlijk geen zin in heb. Om dat traject ernaartoe leuker en makkelijker te maken ben ik alvast maar begonnen met het maken van aantekeningen als ik een techniek heb gehad, dan hoef ik niet alles op laatste moment nog te doen. En ik let gewoon in de les goed op, ik probeer bijvoorbeeld nu mee te tellen in het Japans. Wat ik ook lastig vind is dat ik soms compleet vergeten lijk te zijn wat ik vorige week al wel wist. En ik vind het nu nog moeilijk om iemand die veel groter en zwaarder is dan ik op de grond te leggen zonder mijn evenwicht te verliezen.
Sinds februari zijn er al best veel extra activiteiten geweest waar ik aan mee heb gedaan: workshop van een andere sensei, karateweekend en buitentrainingen in Cronesteyn, de strandtraining en klimmen bij het klimeiland in Voorschoten. En dan heb ik de maandelijkse kroegavond nog niet eens genoemd.
Karate heeft zeker effect op mijn dagelijkse leven. Thuis als pleegmoeder geeft het mij meer zekerheid om in situaties met spanningen helder te blijven en daardoor rustiger. Maar ook op straat of op mijn werk zie ik mensen nu anders. Ik voel me al veiliger en bekijk soms vanzelf al hoe ik een ander fysiek uit balans zou kunnen brengen. Maar aangezien dit een verdedigende karateschool is, hoef ik pas echt in actie te komen als ik aangevallen word. En dat is hopelijk nooit, tot die tijd hou ik het lekker bij trainen.
Leontine