Augustus 2018
Gezien de gemiddelde temperatuur in de afgelopen maanden zijn we in de dojo toch behoorlijk actief geweest.
GM Dusty Seale, Ilia sensei en GM Chris Thomas
In april was Lydia Lang sensei uit Duitsland op bezoek voor een stampvol en inspirerend trainingsweekend inclusief examens (de links in dit stukje verwijzen naar fotoalbums). Tussendoor was er een bruin-zwartweekend in Preddöhl en ging Ilia sensei naar de VS voor een intensieve trainingsweek bij Chris Thomas sensei. In die week ging het vooral om kyusho jitsu, het gebruik van drukpunten in de vechtkunst; dat was te merken in Ilia senseis les op het
Daidokan-zomerweekend 🙂
Kort na ons eigen zomerweekend (het was gezellig en action-packed) ging er zoals gebruikelijk een Leidse delegatie naar de vrouwenvechtkunstweek in Preddöhl, de tweejaarlijkse week voor vrouwen en meiden van allerlei stijlen. We hebben oude bekenden teruggezien en eindeloos over vechtkunst gepraat, kennisgemaakt met nieuwe docenten en trainingsmaatjes, fantastisch gespard bij minstens 30 graden, versteld gestaan hoe vakkundig de docenten op elkaars thema’s voortborduurden en dat ‘it’s all the same,’ genoten van de boerderij en omgeving inclusief de honden en het meertje, meegewerkt aan het tienjarig jubileum en het vervolgens ook enthousiast helpen vieren. Het fotoalbum volgt nog; hier is wel alvast een fotoverslagje van het jubileum, inclusief vechtkunstdemonstraties.
Birgit Tönnies sensei, sifu Li Schlüter, Lydia Lang sensei, Jenny Tervakari sensei
Hier thuis rollen we intussen de zomer door met trainingen in de groene dojo (waar de grond wel erg hard is dit jaar). Hieronder vind je de gebruikelijke aankondigingen voor de komende tijd, wat interessante links en filmpjes en deze keer dubbel leesvoer: een verslagje van het Daidokan-zomerweekend door Juul en een stukje van ondergetekende over het streven naar perfectie.
Tot trains,
Corinna
Nieuws, filmpjes en links
Eind augustus sluiten we de zomervakantie af met de strandtraining + traditionele picknick (woensdag 29 augustus, er komt nog een mail met informatie). We hebben een vliegende start dit seizoen, want direct daarna begint de kennismakingscursus, Daidokan geeft een workshop en demonstratie op de Leidse sportdag (zondag 16 september) en op woensdag 19 september is de eerste instaples.
Dan kunnen we daarna gewoon lekker trainen, inclusief examenvoorbereiding voor deze en gene, want Lydia sensei komt op 3 en 4 november om een workshop te geven en de examenjury voor te zitten. De uitnodiging met meer informatie volgt nog. De echte diehards kunnen eind november naar de Winterlehrgang in Berlijn.
Ook in Venezuela wordt trouwens Shuri Ryu beoefend, en hoe 🙂
De ‘karate grandmaster’ die in dit filmpje over Bruce Lee aan het woord komt, is George Dillman. Hij is de grondlegger van kyusho jitsu. Chris Thomas sensei (zie boven) is een leerling van hem, net als Master Gaby trouwens. Wat hij in dit interview vertelt is best verrassend (dat ‘beat up’ moet je trouwens niet te letterlijk nemen 😉 ).
Petje af voor deze karateka uit Duitsland (het maakt niet uit of je Duits verstaat…):
Trainen met de wind door je haren
Na een laatste weekje werken voor de zomervakantie was ik wel toe aan flink bewegen, en gelukkig stond het Daidokan-zomerweekend vlak om de hoek! Van vrijdagavond tot zondagochtend gevuld met lekker trainen in de buitenlucht, samen eten en een hoop gezelligheid. Trainen in de ‘groene dojo’ (een beschut veldje in park Cronesteyn) was voor mij de eerste keer, maar wat was het lekker. De wind door je haren, vogels op de achtergrond en hier en daar een jonge sperwer die moord en brand schreeuwt vanwege flinke trek.
Vrijdagavond begonnen we
met iets waar ik al een tijdje naar uitkeek: werken met de bo/sibat. De bo is een rotan of eikenhouten staf van ongeveer 1,80 m lang en is in het begin best intimiderend om mee te werken, maar vooral heel erg gaaf. We zijn gestart met het krijgen van wat feeling met de staf: hoe groet je elkaar, hoe hou je de staf vast, hoe beweeg je? Ook al zijn we wel wat gewend vanuit arnis, met een bo is het toch anders werken. Hierna zijn we opbouwend aan de slag gegaan met basisslagen, blocks en vervolgens counters.
Onze zaterdagochtend werd gevuld door een gastles van Lydia Zijdel sensei, die zowel aikido als karate beoefent. Haar gastles was dan ook een mooie mix tussen de basisprincipes van aikido en Shuri Ryu-karate. We hebben gewerkt aan het reageren op stoten en op een aanval met een arnisstok. Het was even wennen hoe ze dit aanpakte: met clownsneuzen! Haar boodschap hierachter is dat een clown verwonderd is over alles en dat je als karateka of aikidoka die verwondering kunt gebruiken om op creatieve wijze met je technieken om te gaan. Het leverde in ieder geval wat hilarische situaties op en de ontspanning was merkbaar – en die ontspanning was haar doel. Door vanuit ontspanning én verwondering te reageren op de aanval van de ander kom je tot efficiënte en onverwachte technieken.
In de middag gaf Corinna sensei haar les, waarin we aan de slag gingen met zelfverdediging op straat, en wel vanaf je fiets. In een land als Nederland waar vrijwel iedereen fietst kan het natuurlijk voorkomen dat je aangevallen wordt terwijl je op je fiets zit. Dat maakte het tot een zeer praktische les. Hoe reageer je bijvoorbeeld als iemand je stuur beetpakt, of juist je bagagedrager? Eerst de handen loskrijgen (door met je eigen knokkels flink over de knokkels van de ander te wrijven) en vervolgens een efficiënte techniek te gebruiken als counter. Je kunt ook je fiets zelf als wapen gebruiken.
Zondagochtend startten we met de zonnegroet 
om onze brakke spieren wakker te maken, waarna Ilia sensei met haar les het weekend afsloot. Haar les bestond voor het grootste gedeelte uit de toepassing van verschillende kata’s. In taikyoku sho maken we bijvoorbeeld gebruik van de gedan barai (een lage block) die in de bunkai gebruikt wordt om een trap af te weren. Maar de beweging van de gedan barai is ook prachtig voor een vingerklem. Ook de toepassing van naihanchi sho, een kata die ik zelf nog niet ken, kwam aan bod: om een reversgreep af te weren en iemand in een klem te nemen. Tot slot hebben we nog gewerkt met een wurggreep van achteren en hoe je jezelf hieruit kunt bevrijden.
Tijdens de eindkring van zondagochtend kregen onze senseis hun welverdiende cadeautjes en daarna hebben we gezellig geluncht en ingepakt. Ik was moe, brak, beurs, maar heel voldaan. Al met al een leerzaam en fantastisch weekend!
Juul
A crack in everything
Streven naar perfectie: het lijkt op zich een goede zaak. Je hebt een doel voor ogen, je komt nog ’ns van de bank af, enzovoort. Het probleem is alleen dat het doel per definitie niet haalbaar is. En een onhaalbaar doel zit eigenlijk vooral in de weg, want al het andere is dus niet goed genoeg. Je raakt gestresst, geeft jezelf op je kop in plaats van jezelf aan te moedigen, focust genadeloos op alles wat er misgaat, je wordt bang en het gaat eigenlijk steeds minder lekker in plaats van beter. Met een beetje pech denken andere mensen ook nog ‘Tjemig wat een tobber/chagrijn/stresskip, ik blijf maar uit de buurt.’
Dus dan geef je het na een tijdje vanzelf op en gaat wat anders doen (zou dat beter gaan?), of je blijft met de zweep achter jezelf aanzitten. Ikzelf heb wel wat ervaring met het eerste, maar in het laatste ben ik echt een expert. Het heeft me ook best wat opgeleverd, maar of het leuk was onderweg? Voor mezelf en de mensen om me heen? Mwah.
Maar de mensen om je heen kunnen je gelukkig ook een zetje in de goede richting geven. Ik heb bijvoorbeeld een sensei gehad die haar leerlingen (meest vrouwen, en zij wist wel hoe meisjes worden opgevoed) verbood nee tegen zichzelf te schudden tijdens de training. En ik sprak laatst een zeer gerespecteerd vechtkunstenaar (v) die ook tot perfectionist was opgevoed en die zei: ‘Als je van jezelf geen fouten mag maken, hoe wil je dan iets leren?’
Het opdoeken van zo’n oude overlevingsstrategie gaat natuurlijk niet van een leien dakje, ook al snap je intussen best dat wat meer loslaten eigenlijk veel fijner zou zijn. Maar wat ik intussen ook heb ontdekt is dat de geest niet alleen het lichaam kan besturen, maar ook andersom. Als je tijdens de training merkt dat je aan het stressen bent, helpt het enorm als je even je lijf losschudt, de grond onder je voelt en een keer diep ademhaalt, met je buik natuurlijk. Een beeld, een herinnering of een simpel zinnetje (dat is allemaal heel persoonlijk) kan ook helpen om jezelf op het goede spoor te zetten. En als niets anders werkt: schud even los en fake it until you make it, om weer een andere sensei te citeren – je kunt er heel ver mee komen 🙂
Corinna