Februari 2022
Een echte nieuwsbrief zit er nog even niet in, want er zijn nog geen workshops e.d. om aan te kondigen. Hopelijk binnenkort! Intussen heeft Sandra wel een heel herkenbaar stukje geschreven 🙂
Trainen tijdens Corona-AAAH!
De titel geeft denk ik het sentiment weer dat heel Nederland wel deelt rondom het woord corona. We werden allemaal gillend gek. Gewoonlijk ging ik op dit soort momenten naar de karate-training, werd ik rustiger tijdens de meditatie en kon ik al die negatieve energie kwijt tijdens het sporten. De afgelopen twee jaar is dat niet helemaal honderd procent gelukt door de verschillende lockdowns en beperkingen die werden opgelegd. Maar wat ik zo fijn vind aan deze stijl (en de mensen hier) is dat we niet denken in beperkingen. 
Sowieso als het gaat om trainen wordt er altijd gekeken naar hoe het voor jou haalbaar is om een techniek uit te voeren, of een bepaalde oefening te kunnen doen. Diezelfde houding zag ik tijdens alle veranderingen waar we mee te maken kregen. De senseis kwamen steeds met allerlei ideeën hoe we toch een bepaalde oefening op afstand konden doen, waren aan het uitmeten hoever je van elkaar stond als je arnisstokken vasthield, toverden stukken touw tevoorschijn tijdens de buitentrainingen om te zorgen dat iedereen wist hoever ze konden inkomen en hoe ver je van elkaar af moest staan. Aan de inzet van hen heeft het dus zeker niet gelegen.
Maar wat was het soms ontzettend moeilijk om het vertrouwen te blijven hebben in mijn eigen kennen en kunnen. Eind 2019 haalde ik mijn groene band en met veel goede moed ging ik aan de slag in de training voor de paarse band, met de steun van Nikki, mijn trainingspartner. Dan zouden we daarna samen voor de bruine band kunnen trainen, want een trainingspartner van hetzelfde niveau hebben is toch altijd wel heel fijn. Toen ik na een aantal keer nagare no kata (een partneroefening oefening waarin verschillende klemmen in elkaar overvloeien) zo ongeveer
in mijn systeem had zitten, kwam de eerste lockdown. Ik was boos, heel boos. Ik merkte namelijk dat ik nagare no kata weer bijna helemaal kwijt was geraakt. Daar begon de nieuwe uitdaging: visualiseren. Een nieuwe vaardigheid die ik tijdens deze periode meer heb kunnen ontwikkelen. Toch waren de momenten waarop ik hoorde dat de trainingen op locatie weer door konden gaan wel het beste, al helemaal als dit binnen anderhalve meter mocht. En dit komt van iemand die nogal van haar personal space houdt.
Ondanks dat de afgelopen twee jaar mentaal en fysiek een stuk zwaarder zijn geweest door alle maatregelen die van alles ontregelden, hebben we er toch het beste van gemaakt en is het zelfs mogelijk geweest om inderdaad die paarse band te halen. Ik denk dat het voornaamste wat ik heb meegekregen is dat dit een contactsport is. Niet omdat je binnen afstand werkt, maar omdat je dingen samen beleeft, samen werkt aan het verbeteren van je vaardigheden en een band opbouwt. Dus bedankt dojo en specifiek: bedankt senseis en Nikki!
Augustus 2021
Heerlijk dat we in de vroege zomer weer in de zaal konden na al die onlinetrainingen! En nu in de zomervakantie is het ook weer fantastisch om in de ‘groene dojo’ te trainen in Polderpark Cronesteyn. Hieronder lees je meer over onze plannen voor het komende trainingsseizoen – nou maar hopen dat het virus zich laat beteugelen.
Verder vind je in deze nieuwsbrief 
weer wat leuke links en filmpjes over de vechtkunst plus een heel nuttig stukje dat Ivonne een jaar of wat geleden heeft geschreven over proprioceptie: voelen wat je eigen lichaam aan het doen is. Inclusief verrassende oefeningen 🙂 Met de fotoalbums loop ik achter, er komen er na de vakantie weer een paar.
Een fijne nazomer gewenst en tot trains,
Corinna
Nieuws, filmpjes en links
Op woensdag 1 september openen we het najaarsseizoen op traditionele wijze met de strandtraining & bijbehorende picknick. We moeten het deze zomer nog zonder de trainingsweek in Preddöhl stellen, maar onze Duitse hoofdsensei Lydia Lang is wel van plan in november weer voor een weekend naar Leiden te komen als het enigszins lukt. Dan komt ze hier twee dagen lesgeven en de examens voorzitten. Fingers crossed!
Verder zijn er plannen voor een gastles van Beth Holt sensei (7e dan Shuri Ryu-karate). Maar eerst hebben we natuurlijk heel veel doodgewone trainingen komend seizoen – hoewel, doodgewoon? We hebben lekker zweterige opwarmingen en pittige basistrainingen karate en zelfverdediging op het programma staan 🙂
Woensdag 15 september houden we de gratis instaples en op zaterdag 11 september begint bij voldoende belangstelling de kennismakingscursus.
Op het internet staat een hoop onzin over zelfverdediging, maar deze video van de Amerikaanse zelfverdedigingsdocent Nicole Snell is dik OK. Nuttige tips, niet alleen voor vrouwen op reis maar eigenlijk voor iedereen.
Het grote voordeel van de pandemie is dat er allerlei trainingen online toegankelijk zijn. Zo organiseerde arnisleraar Datu Shishir Inocalla een seminar ter nagedachtenis van zijn vermoorde zus. Onze eigen arnisdocenten, Masters Gaby Roloff en Astrid Zimdahl, gaven vanuit Hamburg les over sinawali’s en de toepassing ervan:
Eigenlijk mag dit geen nieuws meer heten, maar aan de andere kant kan het niet vaak genoeg gezegd worden: bij rugpijn is beweging meestal het beste medicijn.
Master Ken wil ook nog even een punt maken:
Proprioceptie
Dit is een term die regelmatig tijdens de trainingen wordt genoemd, maar wat is het eigenlijk precies? Proprioceptie is het vermogen om de positie van het eigen lichaam en lichaamsdelen waar te nemen. Het woord ‘proprioceptie’ komt van de Latijnse woorden ‘proprius’ en ‘perceptio’ (‘zelfwaarneming’).
Proprioceptie geeft samen met de ogen en het evenwichtsorgaan het gevoel over wat je lichaam doet. De sensoren van de proprioceptie komen overal in het bewegingsapparaat voor en meten voortdurend de spanning en de stand van onze spieren, pezen en gewrichten. Dankzij proprioceptie weet iemand hoe de positie van het eigen lichaam is en waar de benen en armen zich bevinden en of het lichaam scheef staat, voorover helt, plat ligt of rechtop staat of op zijn kop staat.
Iemand die dronken is, heeft tijdelijk een verstoorde proprioceptie: hij/zij kan het lichaam niet meer goed besturen. Daarom liet de politie vroeger, voor de ademtest werd ingevoerd, mensen over een rechte lijn lopen of met gesloten ogen de vinger naar de neus brengen. Als dat niet goed genoeg lukte, wisten ze genoeg!
Ook zonder alcohol of drugs is het ‘lichaamsgevoel’ niet bij iedereen gelijk ontwikkeld. Een trainer herkent het gebrek aan proprioceptie als na (herhaalde) uitleg de sporter licht gefrustreerd roept ‘Maar dat doe ik toch!?’ terwijl dat niet zo is. Er is een mismatch tussen gevoelde en daadwerkelijk uitgevoerde beweging. De trainer kan proberen om het anders uit te leggen, maar als je eigen gevoel niet goed is, helpt dit niet. Het is dan goed om te controleren of je gevoel van een beweging klopt met de werkelijkheid. Je kunt hiervoor in de spiegel kijken, iemand anders om feedback vragen, of jezelf eens (laten) filmen. Het terugkijken levert soms verrassende beelden op.
De proprioceptie wordt beter door training van balans, coördinatie en kracht. Allemaal onderdelen die in karate belangrijk zijn. Het trainen ervan kan ook thuis:
Рdoe overdag regelmatig iets op ̩̩n been (jas aantrekken of tandenpoetsen);
– begin bij het aandoen van een broek eens met je andere been (liefst als je staat);
– wissel mes en vork van hand;
– loop of fiets net iets sneller dan je meestal doet;
– ga steeds op je tenen staan tijdens het wachten;
– loop langzaam de trap op, 1 of 2 treden overslaan.
Ivonne