Januari 2023
Trainen in de winter heeft zijn eigen charmes. Zo was daar een lekker stevig gelebandexamen in december, fijne vrije trainingen in de kerstvakantie en om het nieuwe jaar goed te beginnen de meditatieve midwinterles. Over die laatste vind je hieronder een stukje van Marthe. Er is intussen ook een fotoalbum van het gelebandexamen. Buiten de trainingen om is de winter ook niet verkeerd: binnenkort hebben we de traditionele dojofilmavond 🙂
Tijdens de midwinterles hadden we het ook even over mushin. 
Dat is een van de elf bujutsumethoden (bujutsu betekent ongeveer ‘vechtkunst’) in Shuri Ryu. Ze staan allemaal in The Pinnacle of Karate, gevolgd door definities die bedoeld zijn om je aan het denken te zetten:
‘Mushin (no mind) is the ability to clear the mind of unnecessary thoughts. It also means a non-reliance upon external impressions, which is of great value in fighting situations. Mushin should help conquer all thoughts of fear and even death.’
‘Mushin (geen geest) is het vermogen om de geest leeg te maken van onnodige gedachten. Het betekent ook dat je niet op externe indrukken vertrouwt, iets wat van grote waarde is in gevechtssituaties. Mushin zou moeten helpen om al je angstgevoelens en zelfs je doodsangst te overwinnen.’
Hieronder vind je als vanouds aankondigingen, filmpjes enz. over vechtkunst, plus Marthes verslagje van de midwinterles.
Veel lees- en kijkplezier en tot trains!
Roek
Nieuws, filmpjes en links
Op 1 februari houden we de instaples.
Lydia Lang sensei kan weliswaar niet naar Leiden komen dit voorjaar, maar er is gelukkig wel een zomerkamp waar ze les zal geven. Samen met andere Shuri-docenten geeft zij de karatelessen en de dagelijkse portie Modern Arnis wordt verzorgd door niemand minder dan Master Brian Zawilinski uit de VS. Ik weet niet waar ik me meer op verheug, op de trainingen of op het zwemmen, het kampvuur en het honden uitlaten 🙂 Zie ook de fotoalbums uit 2019 (ook met Master Brian) en 2014 (dat was de Preddöhlse vrouwenvechtkunstweek).
Over arnis gesproken: Ilia sensei vond een heerlijk filmpje van Professor Remy Presas die met een piepjonge Master Brian als aanvaller een hele reeks ontwapeningen, klemmen en worpen laat zien. Met de typerende uitspraak: ‘That’s the way! Very simple technique.’ En die arme Master Brian maar afkloppen…
In de vorige nieuwsbrief stond een link naar een interview met Honor Blackman over suffrajitsu, oftewel hoe de suffragettes zich tegen knokploegen en politiegeweld leerden verdedigen. Dit filmpje, ook uit de vroege twintigste eeuw, is heel wat lichtere kost 🙂
Het boek van Honor Blackman over zelfverdediging voor vrouwen is overigens in 1965 in het Nederlands verschenen onder de titel Handen thuis, heren…! en is bij mij te leen. De technieken zijn niet zo achterhaald als het taalgebruik 😉
In de jaren ’80 en de vroege jaren ’90 ontdekten veel vrouwen 
de vechtkunst en de zelfverdediging, met dank aan de tweede feministische golf. Wendi Dragonfire sensei, die Shuri Ryu vanuit de VS naar Nederland heeft gebracht, heeft hier een flinke bijdrage aan geleverd. Maar ze was zeker niet de enige (en over veel van die stoere vrouwen heb ik ook boeken te leen). Veel van die dojo’s zijn allang gesloten, maar deze is zo te zien alive and kicking: One With Heart in Portland, Oregon. Deze poekoelan-school (dat is een Indonesische vechtkunst) is opgericht door Janesa Kruse, die ook in Nederland lesgaf (leerlingen van haar runnen nog steeds een poekoelan-school in Amsterdam) en een zwarte band in Modern Arnis heeft. Ilia sensei diepte deze poster uit 1990 uit haar archief op. Je kunt gelijk zien dat poekoelan ook diervormen heeft, maar niet precies dezelfde als wij 😀
Een bijzondere les
Op 11 januari vond de meditatieve midwinterles plaats. Voor het eerst in drie jaar weer in de dojo. En dat maakte een behoorlijk verschil! Twee jaar geleden deed ik voor het eerst mee aan deze les, op een yogamatje half onder mijn bureau met een waxinelichtje in de hoek, misschien een kat die aan de deur krabde.
Deze keer werd er een groot aantal kaarsjes aangestoken en leidde Ilia sensei de meditatieve les weer in de dojo. En zo begon de les: met een meditatie in de kring, bij kaarslicht, net toen buiten het noodweer losbarstte. Ilia sensei nodigde ons uit een intentie te stellen voor deze les, die zowel in de meditatie als de training meegenomen kon worden. Er werd getraind bij kaarslicht, maar ook gedeeltelijk in een normaal verlichte zaal. Trainen bij kaarslicht is niet alleen heel sfeervol maar zorgt er ook voor dat je op andere zintuigen dan je zicht moet vertrouwen om te ‘zien’ hoe je staat, beweegt en je in de ruimte bevindt. Dat sommige delen van de training wel bij licht plaatsvonden zorgde er niet alleen voor dat we konden zien waar we mee bezig waren, maar misschien ook wel dat de aandacht verschoof van ‘voelen’ naar ‘zien’. Zo had ik voor mezelf veel minder snel het gevoel dat ik in de knoop zat met een opdracht als ik niet goed kon zien wat ik deed dan wanneer ik en mezelf en anderen kon gadeslaan (dat is misschien iets om aan te werken: als ik het in het donker kan, zou ik niet in het licht aan mezelf moeten gaan twijfelen).
Boeddha in het Museum voor Volkenkunde
Tot slot werd er thee gedronken. Er was daarbij ruimte voor het bespreken van de ervaringen van de les. De groep was opvallend stil. Ik kreeg de indruk dat iedereen door de langere meditatie goed in de zaal was aangekomen en veel rust had gevonden tijdens de les. Een ding dat uitdrukkelijk bleek: mediteren in een groep is anders dan mediteren in je eentje. Bij de meditatie in de kring put je niet alleen uit je eigen energie, maar ook die van de mensen om je heen. En: de meditatie van de ander bouwt misschien ook wel op jouw energie. Die verbondenheid had volgens mij ook in de les doorgewerkt. Misschien kwam het wel daardoor dat aantal mensen dezelfde intentie formuleerde voor de training. Of dat bij de opdracht ‘bedenk een combinatie van een stand, een block en een aanval’ de reeks die ik voor mezelf bedacht had identiek was aan die die mijn partner bedacht had. Marian vatte de les samen: het vloog voorbij, en toch was het — in het moment — vertraagd, door een bewustere aanwezigheid. Het was een heerlijke start van het nieuwe seizoen, en ik had nog veel langer kunnen blijven zitten en thee drinken met die geweldige groep karateka’s. Volgende keer weer.
Marthe